MODUŁ PIERWSZY: STAWANIE SIĘ OBECNYM

Uważność jest definiowana jako zwrócenie uwagi na chwilę obecną poprzez doświadczenie danego momentu w sposób nieosądzający i akceptujący. Na początku zauważamy, że nasza uwaga jest jak motyl zmieniający miejsce, od jednej myśli do drugiej. W czasie tego weekendu zaczynamy pracę poprzez  spowolnienie i ukierunkowanie naszego umysłu stosując regulację oddechu  i liczenie. Następnie można wprowadzić praktyki, które wyciszą gonitwę myśli w naszych głowach  i poprowadzą ją do świadomości sensorycznej ciała. W dalszej praktyce przekonamy się, jak odpocząć w chwili obecnej, przyzwyczajając się do odłączania od naszych nawyków oraz zachowań kompulsywnych. Z kolei, gdy nasza uwaga będzie skupiona na myśleniu, nauczymy się pracować ze wsparciem uważnych dźwięków i oddechu. Jesteśmy wprowadzani w ten stopniowy proces poprzez podstawowe praktyki uważności: zatrzymanie, ugruntowanie, odpoczynek i uważność. Jedną z praktyk jest skanowanie ciała oraz medytacja podczas chodzenia. Podczas każdego z modułów pracujemy nad rozwojem życzliwości jako podstawy współczucia.

MODUŁ DRUGI: PRACA NAD ROZKOJARZENIEM

Dzięki codziennej możliwości pracy z zakresu podstawowych praktyk uważności jesteśmy bardziej świadomi tego, jak poruszają się myśli w naszym umyśle oraz jakimi utartymi ścieżkami podążają. Jesteśmy coraz bardziej zaznajomieni z dynamiczną zmianą uważności i rozproszenia oraz zaczynamy dostrzegać, jak roztargnienie pochłania naszą energię. Zaczynamy również rozpoznawać nasze preferencje, które to znacznie ograniczają naszą uważność oraz nas samych. W tym module wprowadzamy uważny ruch jako sposób na integrację uważności z tym, jak postępujemy w życiu codziennym oraz 3-minutowe ćwiczenie oddechu jako sposób na przerwanie błędnego koła reakcji, w którym jesteśmy uwięzieni na co dzień.

MODUŁ TRZECI: SAMOAKCEPTACJA

Podczas całego szkolenia, nasza praca skupia się na dwóch obszarach: przekierowania uwagi na chwilę obecną używając techniki uważności, jednocześnie ucząc się akceptacji naszych wielopoziomowych wewnętrznych doświadczeń. Część praktyki uważności skupia się na pracy z silnymi emocjami, które się pojawiają i rozwijaniu zdolności do „przytrzymywania” trudnych doświadczeń w ciele i umyśle. Identyfikacja naszych wzorców reakcji pokazuje, jak ważna jest praca nad naszym stosunkiem do tych myśli. Jest to praca nad naszym podejściem do tych myśli i poprzez trening akceptacji uczymy się godzić z trudnymi myślami i emocjami, poświęcając im szczególną uwagę, przepełnioną życzliwością. To prowadzi do stopniowego zaniku identyfikowania się z naszym doświadczeniem, w którym pozwalamy sobie również na nie identyfikację z naszymi myślami. Stosujemy metodę RAIN (rozpoznaj, pozwól, osobiste zainteresowanie, nie identyfikowanie się) jako trening akceptacji i praktykę życzliwości, które dają nam poczucie wewnętrznego dobrostanu. Wprowadzamy także bardziej rozszerzoną wersję trzyminutowego oddechu, dzięki któremu uczymy się życzliwego stosunku do trudnych myśli, uczuć oraz emocji, pojawiających się w codziennym życiu.

MODUŁ CZWARTY: PODŁOŻE ODCZUĆ I OBSERWATOR

W tym module poznajemy model „podłoże odczuć i obserwator” jako sposób na wytyczanie wewnętrznego krajobrazu naszego umysłu i rozeznania, gdzie może nastąpić zmiana. „Podłoże odczuć” odnosi się do ciągłego strumienia myśli, emocji, wspomnień i obrazów, które nieustannie przenikają przez nasz umysł, bez względu na to, czy nam się to podoba, czy nie. „Obserwator” odnosi się do tej części naszego umysłu, która dostrzega podłoże odczuć i ma zdolność autorefleksji. W miarę pogłębiania naszej praktyki, uczymy się odstępowania od podłoża odczuć i pozostawienia go samemu sobie. Równocześnie skupiamy się na pracy nad preferencjami naszego obserwatora. To właśnie tu, w tym miejscu naszego treningu może dojść do zmiany. Podczas tego modułu łączymy wszystkie tematy z poprzednich trzech modułów i pomagamy uczestnikom wypracować regularną praktykę uważności w ich życiu.